Esther werkt in de horeca. Dat is in de zomermaanden hard werken en in de winterperiode wat rustiger. Dan heeft ze tijd om andere dingen te doen. Toen ze klaar was met school, besloot Esther om een jaar in het buitenland te gaan werken. Het buitenland werd Duitsland, ver genoeg om ‘weg’ te zijn, maar niet zover dat haar familie uit het zicht was. “Mijn broer ging naar Australië met alleen een vliegticket. Dat kan ik niet, ik moet het eerst voorbereiden, erover nadenken en dan pas kan ik in actie komen.” Na dat tussenjaar zocht ze een huisje in de buurt en ging aan het werk. Dat ging een tijd best goed, tot Esther een paar jaar geleden vermoeidheidsklachten kreeg. “Ik voelde me steeds slechter, kreeg vage klachten en pijntjes.” Esther gaat er steeds minder op uit en trekt zich meer en meer terug in haar huisje. Ze bleef wel werken. “5 minuten van te voren kwam ik op het werk en als ik klaar was ging ik meteen weer naar huis.” Ze gaat naar de huisarts met haar klachten, maar die kan er niets van maken. Ook onderzoek in het ziekenhuis geeft geen uitsluitsel en zelfs een aantal gesprekssessies hielpen niet.
Uiteindelijk is er een vriend die haar uitnodigt om mee te gaan naar de sportschool. “Daar had ik helemaal geen zin in, maar hij bleef doorzeuren.” Esther besluit toch te gaan en ondanks haar klachten en tegenzin gaat ze regelmatig te trainen. “Dan kwam ik thuis, dook ik in bed en kwam er pas uit als ik naar het werk moest.” Stapje voor stapje gaat het weer beter en Esther besluit door te zetten. Na een periode van bijna twee jaar is ze weer zover dat ze kan zeggen dat ze zich weer goed voelt. Om die periode af te sluiten laat ze een tattoo op haar rug zetten. Een boeddha, want daar heeft ze iets mee. Met daarbij de tekst ‘Don’t forget to love yourself.” Ze heeft het zelf moeten doen. Wat er nu precies aan de hand was weet ze niet, dat is nog steeds een vraagteken.
De tattoo staat op haar rug. “Ik hoef er niet steeds aan herinnerd te worden, ik wil graag vooruit kijken. Met haar deelname aan dit project wil ze vooral duidelijk maken dat je aan de buitenkant niet kunt zien hoe iemand zich voelt of wat hij of zij meemaakt. ‘Ik had het prima voor elkaar, ik had een huisje, werk, een leuke auto. Maar ik voelde me vooral ellendig en verwijderde alleen maar van mijn vrienden.” Vorig jaar heeft ze 12 weken super hard getraind om een lingerieshoot te gaan doen als verjaardagskado. “Om te laten zien dat wat je wilt, in mijn geval een sixpack, dat dat ook lukt. Ondanks dat iedereen om je heen zegt dat dat zo moeilijk is bij een vrouw. Ik heb laten zien dat ik het kan! Ik voel me er goed bij en daar gaat het uiteindelijk om; hoe je jezelf voelt en niet wat een ander van je verwacht.“