Anderhalf jaar geleden is Astrid geopereerd. Bij haar was borstkanker geconstateerd en beide borsten moesten daarom worden geamputeerd. Een ingrijpend proces, want na de operatie volgen bestralingen en chemotherapie. Haar haar viel uit en ze was erg moe. “Het liefst bleef ik op de bank hangen, maar ik heb mezelf in beweging gezet. Voordat ik kanker kreeg was ik begonnen met mountainbiken. Daarbij hadden we net een racefiets gekocht en waren er zelfs plannen om de elfstedentocht ooit te gaan fietsen.” Astrid gaat niet bij de pakken neerzitten en blijft sporten voorzover dat lukt. In september 2016 volgt er een borstreconstructie waarbij protheses worden aangebracht. Maar een dergelijke ingreep gaat gepaard met de nodige complicaties en imperfecties. “Je hebt geen tepels meer, veel littekens en de protheses zorgden bij mij voor onderhuidse rimpeling.” Door alle complicaties van de behandelingen raakt Astrid teleurgesteld en soms moedeloos. “Toch is het belangrijk om zelf scherp te blijven en vertrouwen te hebben in eigen lijf en gevoel.”
“Ik verzorg mijzelf wel altijd goed. Ik maak mij ’s ochtends op en zorg dat ik er netjes bij loop. Maar verder is het niet zo dat ik schoonheid of uiterlijk het belangrijkste vindt. De kanker heeft veel kapot gemaakt, maar mij niet als persoon. Ik leef nu meer bij de dag. Plannen doen we nog voorzichtig. Ik werk al wel weer de helft van wat ik daarvoor deed en dat gaat goed. Soms ben ik nog erg moe, maar het gaat steeds beter.”
Over de fotoshoot zegt Astrid: “Voor mij was dit heel bijzonder. Nooit gedacht dat ik mezelf ooit zo zou laten fotograferen. Al helemaal niet na alle behandelingen van afgelopen anderhalf jaar. Toch heb ik ook deze uitdaging aangedurfd. Arie als fotograaf is rustig, vriendelijk, integer en heeft gevoel voor humor. Dat maakte dat ik me op mijn gemak voelde in de studio. De drempel was bij binnenkomst dan ook niet hoog om zo voor de camera te gaan staan.”